Duikers paradijs
Door: Nathalie Bock
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
17 Maart 2011 | Thailand, Koh Tao
Koh Tao, Thailand - een dagje respijt van de zon, 30 graden
**** English version below ****
Sa wat dee ka!
Tsunami’s en een Thais strand vind ik persoonlijk een hele slechte combinatie en een hele nare confrontatie. Gelukkig was het al heel snel duidelijk dat Thailand veilig was, kon de tv weer uit en konden herinneringen weer worden weggestopt. Ik word nog altijd emotioneel bij elke gedachte aan de tsunami van 26 december 2004. Nu ik weet dat we veilig zijn, laat ik de tv voorlopig even uit. Maar mijn hart gaat uit naar de mensen van Japan.
We naderen het einde van ons verblijf in Koh Tao, een eilandje in de golf van Thailand, dat volledig in het teken staat van westerse backpackers die willen leren duiken. Ook wij hebben inmiddels een handvol duiken gemaakt, waaronder voor Eke ook één op een wat dieper gelegen wrak. De duiken hier zijn goed op hun eigen manier en voldoet aan onze verwachting. Het zicht is stukken slechter dan bij de Similan Islands (soms zelfs echt slecht), maar er zijn volop dichte scholen vis en zo nu en dan een schildpad. De triggerfish zijn hier groot (ongeveer ’n halve meter) en zeer teritoriaal. Ze zetten vol de aanval in op duikers, waarbij je moet proberen om je vinnen tussen jezelf en de bijtgrage vis te houden. Eke vindt het geweldig; ik vind het maar niks.
Het verblijf op het eiland is relaxt en de dagen vliegen om. We beginnen allebei een mooi bruin kleurtje te ontwikkelen en weten de muggen redelijk van ons af te houden. Op dit moment valt er een tropische bui die wat langer aanhoudt. Dit geeft mij de kans om dit te schrijven, terwijl Eke in de Lonely Planet aan het lezen is over onze volgende locatie. Onze hotelkamer heeft drie huisdieren. Eén is mevrouw Zaza de kakkerlak en twee zijn kleine gekkootjes die over het plafond rennen. Deze twee heten nu Jip en Janneke. Jip had wat moeite met het plakken tegen het plafond, zodat hij boven op Eke belandde die op het bed lag.
Eke heeft net de Lonely Planet neergelegd en pleit voor Koh Phi Phi. Daar ligt namelijk een wrak. We gaan morgenavond wederom de nachtboot nemen voor de acht uur durende overtocht, maar weten nu wel wat ons te wachten staat. Op de heenweg hadden we dezelfde nachtboot, die veel weg had van een veetransport. In het ruim lagen 60 matjes zij aan zij. Deze matjes waren 50 centimeter breed, wat het op je zij draaien alleen mogelijk maakte wanneer dit in collectief gebeurde. Dit gaan we nu dus weer doen. Ik zal proberen of de internet verbinding goed genoeg is om een foto toe te voegen.
Met mijn gezondheid gaat het bovenverwachting goed. Ik heb slechts een aantal mindere dagen gehad en besteed alleen de middag slapend en lezend. Ik heb weer de hoop dat het herstel nu echt doorzet.
Morgen nog even twee duikjes en daarna vertrekken we naar Koh Phi Phi voor het laatste stukje van onze vakantie.
Tot mails! Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Sa wat dee ka!
Personally I find tsunamis and a Thai beach a very bad combination and a very harsh confrontation. Luckily it didn’t take long before we knew Thailand was safe and there was no need for us to keep on watching the news. I still get quite emotional when I get confronted with the Boxing Day tsunami of 2004. For the time being, I’ll avoid any form of news, but my heart is with the people of Japan.
We are at the end of our staying in Koh Tao, an island in the golf of Thailand, which is the dream destination for all backpackers who want to learn how to scuba dive. We also have spent a couple days of diving, including a dive on a deeper wreck for Eke. In its own way, diving here is good and it meets our expectations. The visibility is worse (sometimes really bad) compared to the Similan Islands, but we see dense schools of fish en once in a while a sea turtle. The triggerfish are hugh and very territorial. They charge a full attack on divers, where we have to try to position our fins in between ourselves and the biting fish. Eke thinks this is funny; I’m intimidated by their behaviour.
Staying on the island is relaxed and time flies by. We’re starting to look nicely tanned and manage to keep the mosquitoes at a distance. At this time a tropical shower is preventing us from exploring the island, but provides me the opportunity to write this story. Eke is reading in the Lonely Planet to decide on our forward location. The room in our hotel has three domestic animals. On is a giant cockroach, the two others are tiny geckoes, which keep on running all over the ceiling. One of them turned out to be a bit clumsy at sticking to the ceiling and dropped on Eke who was lying on the bed beneath.
Eke just finished reading the Lonely Planet and strongly suggests we go to Koh Phi Phi. The reason for this is a diveable wreck just off the shore. Tomorrow night we’ll be taking the night boat once more, but this time we’ll know what to expect. It’s the same boat that brought us to the island. Below the deck there was one area with small mattresses of 50 centimetres wide laying side by side. It was impossible to turn without waking up the strangers lying next to us. And this we knowingly choose to do again! If the internet connections is good enough I’ll try and post a picture as well.
Health wise I’m doing better than expected. The number of off days is limited and I feel good enough to have an active morning and spend the afternoon sleeping or reading at the poolside. I feel positive again that I’ll be fully recovered in a short amount of time.
Tomorrow we’ll do two more dives and than leave for Koh Phi Phi for the last leg of our holyday.
Take care! Nathalie.
*************
…and dive like no-one is watching…
**** English version below ****
Sa wat dee ka!
Tsunami’s en een Thais strand vind ik persoonlijk een hele slechte combinatie en een hele nare confrontatie. Gelukkig was het al heel snel duidelijk dat Thailand veilig was, kon de tv weer uit en konden herinneringen weer worden weggestopt. Ik word nog altijd emotioneel bij elke gedachte aan de tsunami van 26 december 2004. Nu ik weet dat we veilig zijn, laat ik de tv voorlopig even uit. Maar mijn hart gaat uit naar de mensen van Japan.
We naderen het einde van ons verblijf in Koh Tao, een eilandje in de golf van Thailand, dat volledig in het teken staat van westerse backpackers die willen leren duiken. Ook wij hebben inmiddels een handvol duiken gemaakt, waaronder voor Eke ook één op een wat dieper gelegen wrak. De duiken hier zijn goed op hun eigen manier en voldoet aan onze verwachting. Het zicht is stukken slechter dan bij de Similan Islands (soms zelfs echt slecht), maar er zijn volop dichte scholen vis en zo nu en dan een schildpad. De triggerfish zijn hier groot (ongeveer ’n halve meter) en zeer teritoriaal. Ze zetten vol de aanval in op duikers, waarbij je moet proberen om je vinnen tussen jezelf en de bijtgrage vis te houden. Eke vindt het geweldig; ik vind het maar niks.
Het verblijf op het eiland is relaxt en de dagen vliegen om. We beginnen allebei een mooi bruin kleurtje te ontwikkelen en weten de muggen redelijk van ons af te houden. Op dit moment valt er een tropische bui die wat langer aanhoudt. Dit geeft mij de kans om dit te schrijven, terwijl Eke in de Lonely Planet aan het lezen is over onze volgende locatie. Onze hotelkamer heeft drie huisdieren. Eén is mevrouw Zaza de kakkerlak en twee zijn kleine gekkootjes die over het plafond rennen. Deze twee heten nu Jip en Janneke. Jip had wat moeite met het plakken tegen het plafond, zodat hij boven op Eke belandde die op het bed lag.
Eke heeft net de Lonely Planet neergelegd en pleit voor Koh Phi Phi. Daar ligt namelijk een wrak. We gaan morgenavond wederom de nachtboot nemen voor de acht uur durende overtocht, maar weten nu wel wat ons te wachten staat. Op de heenweg hadden we dezelfde nachtboot, die veel weg had van een veetransport. In het ruim lagen 60 matjes zij aan zij. Deze matjes waren 50 centimeter breed, wat het op je zij draaien alleen mogelijk maakte wanneer dit in collectief gebeurde. Dit gaan we nu dus weer doen. Ik zal proberen of de internet verbinding goed genoeg is om een foto toe te voegen.
Met mijn gezondheid gaat het bovenverwachting goed. Ik heb slechts een aantal mindere dagen gehad en besteed alleen de middag slapend en lezend. Ik heb weer de hoop dat het herstel nu echt doorzet.
Morgen nog even twee duikjes en daarna vertrekken we naar Koh Phi Phi voor het laatste stukje van onze vakantie.
Tot mails! Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Sa wat dee ka!
Personally I find tsunamis and a Thai beach a very bad combination and a very harsh confrontation. Luckily it didn’t take long before we knew Thailand was safe and there was no need for us to keep on watching the news. I still get quite emotional when I get confronted with the Boxing Day tsunami of 2004. For the time being, I’ll avoid any form of news, but my heart is with the people of Japan.
We are at the end of our staying in Koh Tao, an island in the golf of Thailand, which is the dream destination for all backpackers who want to learn how to scuba dive. We also have spent a couple days of diving, including a dive on a deeper wreck for Eke. In its own way, diving here is good and it meets our expectations. The visibility is worse (sometimes really bad) compared to the Similan Islands, but we see dense schools of fish en once in a while a sea turtle. The triggerfish are hugh and very territorial. They charge a full attack on divers, where we have to try to position our fins in between ourselves and the biting fish. Eke thinks this is funny; I’m intimidated by their behaviour.
Staying on the island is relaxed and time flies by. We’re starting to look nicely tanned and manage to keep the mosquitoes at a distance. At this time a tropical shower is preventing us from exploring the island, but provides me the opportunity to write this story. Eke is reading in the Lonely Planet to decide on our forward location. The room in our hotel has three domestic animals. On is a giant cockroach, the two others are tiny geckoes, which keep on running all over the ceiling. One of them turned out to be a bit clumsy at sticking to the ceiling and dropped on Eke who was lying on the bed beneath.
Eke just finished reading the Lonely Planet and strongly suggests we go to Koh Phi Phi. The reason for this is a diveable wreck just off the shore. Tomorrow night we’ll be taking the night boat once more, but this time we’ll know what to expect. It’s the same boat that brought us to the island. Below the deck there was one area with small mattresses of 50 centimetres wide laying side by side. It was impossible to turn without waking up the strangers lying next to us. And this we knowingly choose to do again! If the internet connections is good enough I’ll try and post a picture as well.
Health wise I’m doing better than expected. The number of off days is limited and I feel good enough to have an active morning and spend the afternoon sleeping or reading at the poolside. I feel positive again that I’ll be fully recovered in a short amount of time.
Tomorrow we’ll do two more dives and than leave for Koh Phi Phi for the last leg of our holyday.
Take care! Nathalie.
*************
…and dive like no-one is watching…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
