Kerst in Vietnam
Door: Nathalie Bock
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
26 December 2004 | Vietnam, Hoi An
Hoi An - Vietnam, blauwe lucht, 30 graden
Chao!
Opeens lijkt de verbinding een beetje sneller te worden, dus zal ik deze gelegenheid gebruiken om toch even wat meer te mailen. Geen idee wanneer ik deze kans weer krijg! Vooral in het weekend en in de namiddag wordt de verbinding traag. De internet cafés lopen dan vol met jonge Vietnamezen die massaal de chat ontdekt hebben.
Ik wens iedereen een "chuc mung giang sinh" of een gelukkige kerst in het Nederlands! Het kerstfeest begon perfect. Met tien andere reizigers hebben we kerstavond heerlijk uitgebreid gegeten. Daarna hebben we liedjes gezongen in een karaokebar en zijn we gestrand in een kledingwinkel, waar de eigenaar alles aan de kant had geschoven en de winkel had omgetoverd tot een disco. Met eindelijk een keertje meer Vietnamese gezichten, dan westerse hebben we gedanst tot na middernacht (wat hier abnormaal laat is!). De volgende ochtend ging om 6 uur mijn wekker. We hadden vroeg afgesproken in het locale weeshuis. Hier hebben we kleine cadeautjes en een donatie achtergelaten. Ze hebben er ècht weinig. We hebben ruim drie uur rondgezeuld met lachende kinderen. Een perfecte manier om kerst te beginnen! Na het gezamenlijke ontbijt zijn we onze eigen dingen gaan doen. 's Avonds voor het diner kwam het merendeel niet opdagen. Erg vreemd.
Volgende ochtend werd de reden duidelijk. Twee leden van de groep waren met een brommer onderuit gegaan: een verdraaide knie en een hoofdwond. Direct hierna kwam het nieuws over de vloedgolven. Het is hier onder de reizigers ingeslagen als een bom. Iedereen is wel op een getroffen plek geweest, kent mensen die daar nu wel eens zouden kunnen zijn of stond op het punt daar naar toe te gaan. We hebben erover gesproken hoe veilig we in Vietnam zijn en we zijn van mening dat het hier nu oké is. Een paar jaar geleden zag je dat de hevige aardbeving in Griekenland gevolgd werd door een aardbeving een stukje verder op de plaat (Turkije). Dat zou hier ook kunnen gebeuren, maar misschien ook niet. We zijn gewaarschuwd.
Reizen in Vietnam is vermoeiender dan in de andere twee landen waar ik geweest ben. Over elk pak koekjes moet je onderhandelen en tijdens elk kopje Vietnamese koffie, moet je 15 keer "nee" verkopen aan meisjes met sieraden, vrouwtjes met gebakken pinda's, manke mannen met poppen, jongetjes met kaarten... Op straat word je elke winkel binnengetrokken. "You my friend, you buy from me. Please buy from me. Why you not buy from me? I have good cloths. I have many colours, please come in my shop. Why you come not in my shop?" Elke winkel... en er zijn er ruim 1000 die allemaal het zelfde verkopen... zucht...
Vanavond neem ik de nachtbus naar Nga Trang: strand en palmbomen. Nu ga ik op ziekenbezoek.
Tot mails!
Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Chao!
Opeens lijkt de verbinding een beetje sneller te worden, dus zal ik deze gelegenheid gebruiken om toch even wat meer te mailen. Geen idee wanneer ik deze kans weer krijg! Vooral in het weekend en in de namiddag wordt de verbinding traag. De internet cafés lopen dan vol met jonge Vietnamezen die massaal de chat ontdekt hebben.
Ik wens iedereen een "chuc mung giang sinh" of een gelukkige kerst in het Nederlands! Het kerstfeest begon perfect. Met tien andere reizigers hebben we kerstavond heerlijk uitgebreid gegeten. Daarna hebben we liedjes gezongen in een karaokebar en zijn we gestrand in een kledingwinkel, waar de eigenaar alles aan de kant had geschoven en de winkel had omgetoverd tot een disco. Met eindelijk een keertje meer Vietnamese gezichten, dan westerse hebben we gedanst tot na middernacht (wat hier abnormaal laat is!). De volgende ochtend ging om 6 uur mijn wekker. We hadden vroeg afgesproken in het locale weeshuis. Hier hebben we kleine cadeautjes en een donatie achtergelaten. Ze hebben er ècht weinig. We hebben ruim drie uur rondgezeuld met lachende kinderen. Een perfecte manier om kerst te beginnen! Na het gezamenlijke ontbijt zijn we onze eigen dingen gaan doen. 's Avonds voor het diner kwam het merendeel niet opdagen. Erg vreemd.
Volgende ochtend werd de reden duidelijk. Twee leden van de groep waren met een brommer onderuit gegaan: een verdraaide knie en een hoofdwond. Direct hierna kwam het nieuws over de vloedgolven. Het is hier onder de reizigers ingeslagen als een bom. Iedereen is wel op een getroffen plek geweest, kent mensen die daar nu wel eens zouden kunnen zijn of stond op het punt daar naar toe te gaan. We hebben erover gesproken hoe veilig we in Vietnam zijn en we zijn van mening dat het hier nu oké is. Een paar jaar geleden zag je dat de hevige aardbeving in Griekenland gevolgd werd door een aardbeving een stukje verder op de plaat (Turkije). Dat zou hier ook kunnen gebeuren, maar misschien ook niet. We zijn gewaarschuwd.
Reizen in Vietnam is vermoeiender dan in de andere twee landen waar ik geweest ben. Over elk pak koekjes moet je onderhandelen en tijdens elk kopje Vietnamese koffie, moet je 15 keer "nee" verkopen aan meisjes met sieraden, vrouwtjes met gebakken pinda's, manke mannen met poppen, jongetjes met kaarten... Op straat word je elke winkel binnengetrokken. "You my friend, you buy from me. Please buy from me. Why you not buy from me? I have good cloths. I have many colours, please come in my shop. Why you come not in my shop?" Elke winkel... en er zijn er ruim 1000 die allemaal het zelfde verkopen... zucht...
Vanavond neem ik de nachtbus naar Nga Trang: strand en palmbomen. Nu ga ik op ziekenbezoek.
Tot mails!
Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
