Op weg naar Angkor Wat
Door: Nathalie Bock
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
12 Januari 2005 | Cambodja, Phnom-Penh
Phnom Penh - Cambodia, (te) felle zon, 33 graden
Johm riab sua!
Voor de tweede keer ben ik in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodia. Iets minder dan een week geleden ben ik de grens overgegaan. Vietnam verlaten was een makkie vergeleken met de binnenkomst. Cambodia binnenkomen was nog veel makkelijker. In Phnom Penh merkte ik hoe zeer ik weer gewend was aan de relatieve luxe van Vietnam. Cambodia is arm en ik had een dag nodig om te wennen. De douches zijn weer koud, in mijn kamer heb ik weer volop 'huisdieren', veel wegen zijn onverhard en overal ligt afval. Nog een paar weken... New Zealand...
Mijn tweede verblijf in Phnom Penh is een tussenstop. Ik heb een paar dagen op het strand van Sanoukville gelegen, waar ik van een acht jarig meisje verloren heb met boter, kaas en eieren en dus een armbandje van 1 dollar van haar moest kopen. Straks ga ik op weg naar de beroemde tempels van Angkor. Ze zeggen dat dit het hoogtepunt van Zuidoost Azië is, dus mijn verwachtingen is gespannen. Daarna ben ik weer terug in Thailand, waar ik Lena weer tegen kom. Ik eindig mijn reis in Azië met de persoon met wie ik begonnen ben...
Het valt me zelf op hoe ik gewend ben geraakt aan alles om mij heen. Misschien ga ik wel verbaast zijn wanneer ik in New Zealand opeens geen hutjes meer zie, geen rijst met groente meer eet, niemand meer zie baden in de rivier, er niemand is die op de grond spuugt, er geen monniken in oranje gewaden meer over straat lopen, er geen karaoke meer wordt gezongen en alles er heeeeel veeeeel duurder is. Ik kijk steeds meer uit naar New Zealand. Zeker nu mijn ouders daar zijn en ik hun verhalen lees. Op dit moment voel ik me onrustig en kan ik dat gevoel niet helemaal herleiden. Ik heb gisteren last minute besloten om vandaag de bus naar Phnom Penh te nemen (een verbaasde Alex (Russisch) achterlatend...). Ik weet dat dit tegenstrijdig lijkt met de vorige zin, maar ik denk dat ik even behoefte heb aan twee weken een vaste plek of op zijn minst de zelfde gezichten om mij heen.
Tot mails,
Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Johm riab sua!
Voor de tweede keer ben ik in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodia. Iets minder dan een week geleden ben ik de grens overgegaan. Vietnam verlaten was een makkie vergeleken met de binnenkomst. Cambodia binnenkomen was nog veel makkelijker. In Phnom Penh merkte ik hoe zeer ik weer gewend was aan de relatieve luxe van Vietnam. Cambodia is arm en ik had een dag nodig om te wennen. De douches zijn weer koud, in mijn kamer heb ik weer volop 'huisdieren', veel wegen zijn onverhard en overal ligt afval. Nog een paar weken... New Zealand...
Mijn tweede verblijf in Phnom Penh is een tussenstop. Ik heb een paar dagen op het strand van Sanoukville gelegen, waar ik van een acht jarig meisje verloren heb met boter, kaas en eieren en dus een armbandje van 1 dollar van haar moest kopen. Straks ga ik op weg naar de beroemde tempels van Angkor. Ze zeggen dat dit het hoogtepunt van Zuidoost Azië is, dus mijn verwachtingen is gespannen. Daarna ben ik weer terug in Thailand, waar ik Lena weer tegen kom. Ik eindig mijn reis in Azië met de persoon met wie ik begonnen ben...
Het valt me zelf op hoe ik gewend ben geraakt aan alles om mij heen. Misschien ga ik wel verbaast zijn wanneer ik in New Zealand opeens geen hutjes meer zie, geen rijst met groente meer eet, niemand meer zie baden in de rivier, er niemand is die op de grond spuugt, er geen monniken in oranje gewaden meer over straat lopen, er geen karaoke meer wordt gezongen en alles er heeeeel veeeeel duurder is. Ik kijk steeds meer uit naar New Zealand. Zeker nu mijn ouders daar zijn en ik hun verhalen lees. Op dit moment voel ik me onrustig en kan ik dat gevoel niet helemaal herleiden. Ik heb gisteren last minute besloten om vandaag de bus naar Phnom Penh te nemen (een verbaasde Alex (Russisch) achterlatend...). Ik weet dat dit tegenstrijdig lijkt met de vorige zin, maar ik denk dat ik even behoefte heb aan twee weken een vaste plek of op zijn minst de zelfde gezichten om mij heen.
Tot mails,
Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
