De cultuurshock voorbij

Hong Kong, Province of China - luchtvochtigheidsgraad 92%, 31 graden

Nei Ho!

Ik ben over de cultuurshock heen en heb besloten om mijn reis toch te vervolgen...

Bedankt voor alle mail die ik ontvangen heb deze week! Ik merk dat ik erg welkom ben in Nederland. Ik ga er vanuit dat dat niet verandert in anderhalve maand. Gek is dat: ik reis nu al meer dan tien maanden en toch is het nog steeds altijd even eng.

Ik ben nog altijd niet onder de indruk van de stad Hong Kong. Het is half oosters en half westers en het dus eigenlijk allebei niet. Maar ik voel me niet meer verloren. Afgelopen zondag ontmoette ik Konrad (Duitser). Hij vroeg me of ik al ontbeten had. Hij heeft me bij de hand genomen en me laten zien waar ik broodjes kan kopen, waar een goedkope Indiaas afhaalrestaurant zit, hoe het openbaar vervoer werkt en welke stukken van Hong Kong een bezoekje waard zijn. Maar belangrijker nog: ik ben niet meer alleen. Ik verdwaal niet meer en ik ben weer vrolijk. Ik heb mijn westerse bril weer afgezet en mijn oosterse gevonden. Ik vervolg mijn reis zoals gepland. Zou ik hier niet helemaal achter staan, dan nam ik maandag het vliegtuig naar Nederland.

De afgelopen dagen hebben we eerst de stad en een aantal buitenwijken verkend: mensen, mensen, mensen en nog meer mensen, de parken, de marktjes, de skyline, de boulevard, enz. Gisteren en vandaag zijn we naar eilanden voor de kust gegaan en hebben we lange stukken gelopen. Er zijn daar gebieden waar je helemaal in je eentje bent!! Overal om ons heen zijn groene heuvels (maar wel gehuld in een grijze mist) en baaien en stranden (en heel veel afval). Ik zou nooit geloofd hebben dat dat bestond in Hong Kong (als je eventjes een oogje dichtknijpt voor de vervuiling). Op een t-splitsing kiezen we de linker weg. Een vergissing. Een Chinees vrouwtje gebaart dat we weg moeten gaan, maar voordat we ons kunnen omdraaien komen er drie grote honden (waaronder een Dobberman) op ons afrennen. We zijn blijkbaar een erf opgelopen. PANIEK!! Het vrouwtje loopt naar me toe en pakt mijn arm. Ze leidt me langs de honden terwijl ze in het Chinees de honden tot de orde roept. 'Do je saa-i' !! (veel dank!!). Bij de spitsing vind ik Konrad weer en besluiten we het rechter pad te proberen, terwijl ik zwaai naar het Chinese vrouwtje en zij terugzwaait.

Mijn paspoort is op dit moment bij de Mongoolse ambasade. Maandag heb ik mijn visa compleet en dan zal ik Hong Kong spoedig verlaten. Niet met het vliegtuig naar huis, maar met de nachtbus China in!

We blijven nog effe mailen!
Nathalie.

*************
...and dance like no-one is watching...