De vakantie begint

GESCHREVEN DOOR ANGELIQUE BOCK

03.00 Nathalie liet de wekker aflopen.
Aan de andere kant had ze voor mij de televisie op de klok gezet.
Snel aangekleed en de tanden nog gepoetst, want de Schipholtaxi stond elk moment voor de deur.
De taxi was ook op tijd.
03.20 De lichten schenen al door de ramen en het gordijn heen.
Snel de jassen aan, de tassen om en de koffers pakken en de deur op slot.
De trap af want Nathalie die woont in een flat.
En naar de taxi.
De man deed de achterdeuren open en pakte onze koffers en de tassen.
De man deed de deur open, zodat we in de taxi konden stappen.
Inmiddels ook ingestapt en de deur dicht.
Nathalie vroeg nog of de man ook nog andere mensen moest ophalen.
De man antwoordde: ‘Nee, alleen u moet weer naar Schiphol.’
‘Zo om?’ zei de man. ‘Ja’ zei Nathalie ‘dat kan.’
We reden de straat uit.
Het was lekker rustig op de weg.
Inmiddels bij de A2 op de rijbaan, naar de A10 en toen de A4, onder de schiphol tunnel door. We zagen Transavia al staan. Daar moesten we naar toe.
De man vroeg nog waar dat we moesten zijn. ‘Transavia’ antwoordde Nathalie.
De man stopte de bus en maakte voor ons de deur open.
En we stapte uit de bus.
Nathalie haalde een kar voor onze koffers op te zetten.
De man haalde de tassen en de koffers uit de bus.
We bedankten de man en gingen naar de eerste deur.
Ik zei al: ‘De deur is gesloten’ want er kwamen nog meer mensen aan.
Volgende deur. Die was wel open. Dat was een draaideur. We liepen naar binnen.
04.10 We liepen naar rechts. Daar was onze balie.
Voor de balie staan machines waar je eerst moet inchecken.
Je steekt je paspoort in de machine. Dan kijkt de machine welke plaats je in het vliegtuig hebt. Je kunt nu nog veranderen. Onze plaatsen waren goed ingedeeld.
Toen nog even naar de balie gelopen.
De laatste balie was open. Er stonden nog wat mensen, maar toen al snel waren we aan de beurt.
Nathalie had haar tas al op de band neergezet en ik had mijn koffer er ook opgezet.
De stickers op de tas en het koffer. Op de stickers staat de eindbestemming.
Toen hadden we nog 10 minuten om nog wat te doen.
Winkels gingen net open. Even winkel in - winkel uit.
Toen nog koffie drinken.
En daarna naar onze gate. Die lag vooraan.
Nu nog even wachten en onze incheckkaart en het paspoort laten zien.
En dan door een tunnel naar het vliegtuig en onze zitplaatsen gezocht.
Ik vond de plaats nog niet zosnel. Nathalie wel. We hadden 2f en 3f.
Daar zat ook nog een andere vrouw. Die ging ook naar de Kanarische eilanden.
De handbagage bovenin de handbagagebak. Bak dicht.
De riemen vast en toen de lucht in.
05.45 vertrok ons vliegtuig: de HV 663. Het vliegtuig zat al snel boven Parijs. Nathalie was al aan het kijken of ze de Eifeltoren zag.
De vrouw langs me was ook al aan het kijken.
‘Wat ben je aan het kijken?’ vroeg ik aan Nathalie.
Nathalie antwoordde: ‘Ik ben aan het kijken of ik de Eifeltoren zie. Daar!’ Nathalie, ik en de vrouw weer kijken.
‘Links in die hoek.’ zei ze.
Daarna zaten we al snel boven Spanje en Portugal. Toen nog een uur.

Na 4 en een half uur in het vliegtuig gezeten te hebben, moest ook nog de klok een uur achteruit.
Zo, nu het koffer en de tas van Nathalie zoeken.
We liepen met de stroom mensen mee. Al snel kregen we reclame in de hand geduwd.
Toen we bij de band kwamen, liep de band net.
Daar kwamen onze koffers al. Ik had mijn koffer als eerste. Toen de tas van Nathalie.
Dit duurde nog even, maar al snel kwam de tas van Nathalie ook.
Nathalie had een beschermhoes over de tas.
Die had ze er weer afgedaan.
Toen verder gelopen naar onze D-Tours operator. Daar stond die. We moesten links de gang door, dan naar rechts. Toen waren we buiten.
Daar stond de bus al.
Maar waar is de chauffeur? Die stond ergens te praten. Links van de bus gekeken en rechts van de bus gekeken. Ik ben weer links van de bus gaan kijken. Daar was de chauffeur. Ik: ‘Nathalie, daar is de golfer’.
Nathalie kwam eraan. Ik aan de chauffeur verteld waar wij naar toe moesten.
Nathalie stond achter mij. Ik zei: ‘Ola! Agaete Parque.’ Nathalie vond dat ik dat goed geregeld had. Hij zei het wel met een ander accent.
Maar het was oké. Het koffer in de bak en Nathalie d’r tas in de bak.
De bus ingestapt en een plaats gezocht.
Zo, nu nog 20 minuten rijden voor we op plaats van bestemming zijn.
Eerst naar Arinaga. Toen naar San Agustìn en toen naar Playa del Inglès.
Toen nog een paar adresjes. Toen kwam Agaete Parque. Dat was ons adres. We stapten daar uit met nog 2 andere mensen.
We hebben wel nog een afspraak gemaakt voor de bijeenkomst:voor morgen de rondrit.

09.50 toen zijn we naar de voordeur gelopen. Rechts was de balie.
Toen heeft Nathalie ons ingecheckt.
We moesten een trapje omhoog, links, rechts en nog een trap, links. Dit was een 4-kantige trap. Toen kamer 220.
De sleutel in het slot gestoken en het slot omgedraaid. De deur ging open.
We kwamen een gangetje in en verder links een badkamer, daarna de keuken, de tassen neergezet en verder de woonkamer met balkon. Rechts was de slaapkamer, de koffers neergezet en het balkon bewonderd. Toen weer naar binnen.

Toen heeft Nathalie nog naar de kluis gezocht.
De kluis zat in de kleerkast. De kluis was open.
Er moest een sleutel op de deur. Toen nog een code: 4 cijfers, B, deur open, 4 cijfers, A, deur dicht.
Toen is Nathalie de sleutel gaan vragen, waar een bedrag voor stond.
Toen weer terug. Kluis nog een keer uitgeprobeerd.
Het koffer uitgepakt en Nathalie d’r tas gedeeltelijk.
Toen is Nathalie een tukje gaan doen en ik ben wat gaan lezen in het Canaria boek. Toen Nathalie wakker werd gingen we winkelen, denkend aan de volgende ochtend.
Brood, kaas, eieren, boter (hier kun je ook mee bakken), pasta, jam, zout en water.
Toen we klaar waren, terug naar onze kamer. Boodschappen opgeruimd. Toen gingen we wandelen. Buurt verkend en ’s avonds uit gaan eten bij een Fin. Ik had lasagne, Nathalie had Spaanse omelet. Toen we klaar waren zijn we naar onze kamer gelopen. Daar nog even en toen
22.00 naar bed.

GRAN CANARIA 2006 - 2007
VAN NATHALIE EN ANGELIQUE