Cruz de Tejeda

GESCHREVEN DOOR ANGELIQUE BOCK

08.30 Heeft Nathalie de wekker af laten lopen en zijn we meteen opgestaan.
Ik ben naar de badkamer gegaan en Nathalie heeft alvast het water voor de koffie gekookt en de tafel gedekt. Daarna konden we gezellig aan tafel.
Toen ontbeten. Daarna is Nathalie naar de badkamer gegaan.
Ik heb de tafel afgeruimd en de spullen gepakt.
Nathalie inmiddels ook.
We zijn nog even bij autorent binnen geweest, want we wilden een auto huren voor daags erna.
We hadden om een opel (corsa) gevraagd. Die was het goedkoopste.
En Nathalie is ervaren met de auto.
Dit was 28 euro per dag MET KORTING.
Toen zijn we met z’n tweeën naar de bushalte gelopen.
11.00 kwam de bus 18 naar Tejeda (Te Gedda). Die bus hebben we genomen.
12.30 bij de busstop weer uit gestapt.
Eerst naar het busbord gezocht, die nergens stond. Toen weer aan de chauffeur gevraagd. 17.15 hadden we de bus terug.
Nu een stukje lopen tot bij een cafeetje. Daar wat gedronken.
Nu een stukje terug lopen. Slinger, slinger, slinger. De weg was ook al steil, maar niet zo steil als die berg.
Zo, nu eerst een broodje en dan de berg in. Een weggetje rechts.
Dit was ook een inrit voor die huizen die daar nog stonden.
Ik wist niet dat Nathalie een fobie voor honden had.
Nathalie zei: ‘Als jij om de hoek gaat kijken of er honden loslopen, want dan ga ik er niet naar toe.’
Ik liep dus voorop, alsof er niks aan de hand was.
Nathalie kwam dus vlak achter mij aan.
Dat was best wel een steile helling.
Nathalie zei wel dat dat goed voor de conditie was.
Het hart bonkte steeds harder en harder.
Ik moest nu even rustig aan doen.
Ik had haast geen adem.
Toen sprak Nathalie mij weer moed in en daar gingen we weer.
Hoe sneller je reageert, hoe harder het hart tekeer ging.
Weer even rusten en toen weer verder.
Na zo’n twee uur waren we dan boven.
Het was ons gelukt! Daar was het kruis.
Wel rood aan gelopen.
Maar toen weer terug naar beneden, over die keitjes en dat grint.
Ik was heel voorzichtig, want als ik uitglijd dan ben ik nog niet thuis.
Toen we weer beneden waren, toen nog wat drinken. Ik had dorst.

17.15 waren we naar het tankstation gelopen. Daar kwam ook de bus.
Toen kwam er een vrouw aanlopen, terwijl we onze banaan aan het eten waren.
Ze vroeg waar we vandaan kwamen en of we konden helpen.
Zij moesten naar Maspalomas en wij naar Playa del Inglès. Toevallig lag dat langs elkaar.
De vrouw achter het stuur had pas diabetes (suikerziekte). Ze had net gespoten. Suiker was te hoog. Nu durfde ze niet meer verder te rijden.
Die andere vrouw wilde graag bij haar kind zijn.
Gelukkig kon Nathalie helpen.
En ze sprak Engels. De mensen zelf waren Amerikanen.
Ze woonden nu in Zwitserland en waren ook op vakantie.
Ik stapte achter in de auto en Nathalie achter het stuur.
Toen gingen we met twee auto’s naar een restaurant.
Toen meteen verder naar ons appartement. Toen hebben we afscheid genomen.
De Amerikanen zijn bij ons onder, in het pizzarestaurant gaan eten en wij zijn nog even gaan winkelen.
19.30 En bij de Opera gaan eten.
Daarna even kijken of we restaurant Gambrines konden vinden. De mensen zouden tot 21.00 bij Gambrines zijn.
We kwamen nu van de achterkant, dus we zagen geen stier bij de achterdeur.
Inmiddels binnen even kijken of alles in orde was.
Daarna lekker wandelen naar ons appartement.
21.30 Douchen en lekker naar bed.
Nathalie kwam ook naar bed.

GRAN CANARIA 2006 - 2007
VAN NATHALIE EN ANGELIQUE