De eerste kennismaking
Door: Nathalie Bock
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
10 Maart 2000 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Christchurch, New Zealand - onbewolkt, 21 graden
Kia Ora!
Het is nu tien uur in de morgen. Ik had al veel eerder een bericht willen sturen, maar 's avonds stort ik elke keer in. Daarom typ ik deze keer maar 's ochtends, zodat ik zeker weet dat als je vrijdag wakker wordt, er een bericht van mij is.
Volgens mijn planning zit ik nu aan de andere kant van de wereld, maar het voelt niet anders dan Frankrijk of Spanje. Ik heb het idee dat je slechts een paar honderd kilometer verder op zit. Ik heb een aantal keren heel hard op de grond gestampt. Heb je dat gevoeld?
Het land is geweldig. Als ik het probeer te vergelijken met een ander land dan lukt dat niet. Christchurch ligt aan de grote oceaan (niet zo zout als de Noordzee). Het is de vlakste stad van New Zealand, maar je vindt overal heuvels. De heuvels zijn wat dor, maar de zomer is hier dan ook nog niet geëindigd. Over een paar maanden is alles groen. En natuurlijk heb ik al heel wat schapen gezien. Ze groeien hier net als de koeien in Nederland. Je hebt hier een aantal rivieren, maar deze zijn niet meer dan een brede beek. Als je erdoor heen loopt komt het water hooguit tot aan je knieën. Dit is wat ik gisteren gedaan heb: heerlijk genoten van de nazomer. Vanuit de heuvels heb ik gisteravond over de stad gekeken. Allemaal die lichtjes zijn indrukwekkend. Er wonen driehonderdduizend mensen in deze stad. De huizen zijn compleet anders dan in Nederland. In de stad zelf is veel van hout met een golfplaten dak. De stad maakt een rommelige indruk. In de heuvels aan de rand van de stad bouwen ze moderne huizen. Je mag alles bouwen en dat doen ze dan ook en in alle kleuren van de regenboog. Vandaag worden in de stad de nationale helden van dit moment ingehaald. New Zealand heeft afgelopen weekend (ik geloof voor de tweede keer) de world cup gewonnen met iets met zeilen. Dat is hier echt het onderwerp van de dag. Vanmiddag gaan we daar naar kijken.
De vlucht was lang. Heel lang. Ik ben eerst met KLM naar London Heathrow gevlogen. In het vliegtuig realiseerde ik me dat ik nu echt onderweg was en dat was wel beangstigend. Maar na een half uur was alles weer oké. Naast me zat een Mark, die voor het weekend in Amsterdam was. Ai praktest mai inglies e bit. Hij vond het heel interessant dat ik voor een half jaar naar New Zealand ging. In Heathrow stond mijn vliegtuig naar Seoul al klaar. Korean Air is een goede maatschappij. In het vliegtuig zaten behalve 6 andere Europeanen en drie Russen alleen maar Koreanen. Naast mij was een plek vrij dus kon ik daar mijn handbagage kwijt. Het eten was goed en ze hebben verschillende films gedraaid. Slapen in een vliegtuig gaat compleet niet. Elk half uur werd ik wakker. Vlak voor aankomst in Seoul werd ik misselijk en heb ik sindsdien niet meer gegeten. Ik ben dus weer een paar kilo afgevallen (waar zo'n vliegreis wel niet goed voor is). In Seoul heb ik anderhalf uur moeten slapen voordat ik aan boord kon. Nu zat er een Rus naast me die me elke keer uit mijn slaap haalde. Ze had niet genoeg aan haar eigen stoel en lag constant boven op me. Ik heb echt de uren zitten tellen totdat zij in Auckland - New Zealand uit zou stappen. Daarnaast zat een Duitse jongen. Allebei erg uitgelaten over het feit dat we aan de andere kant van de wereld waren (en in de zomer!), hebben we ons in Auckland op het vliegveld heel erg toeristisch gedragen. Ook hij vloog verder naar Christchurch. We gaan contact houden, zodat we eventueel later samen kunnen rondtrekken. Op het vliegveld stonden mijn oom, tante en René (mijn neef). Gelukkig herkende ik ze direct. Overdag valt de jetlag wel mee. Alleen 's avonds rond een uur of acht stort ik compleet in. Binnen een week zal dat wel over zijn.
Mijn familie is great. Ze zijn erg makkelijk en willen me veel laten zien. Mijn neefje Andrew lijkt een beetje verlegen. Ik heb nog weinig met heb gesproken, maar hij is er ook erg weinig. Mijn Engels wordt heel langzaam een beetje beter. Maar als een New Zealander met een goed accent een beetje te snel spreekt moet ik iets harder mijn best doen om hem te verstaan. Volgende week ga ik op zoek naar iemand die mijn Engels kan verbeteren.
So far, so good!
Gr. Nathalie.
*************
One day I flew away...
Kia Ora!
Het is nu tien uur in de morgen. Ik had al veel eerder een bericht willen sturen, maar 's avonds stort ik elke keer in. Daarom typ ik deze keer maar 's ochtends, zodat ik zeker weet dat als je vrijdag wakker wordt, er een bericht van mij is.
Volgens mijn planning zit ik nu aan de andere kant van de wereld, maar het voelt niet anders dan Frankrijk of Spanje. Ik heb het idee dat je slechts een paar honderd kilometer verder op zit. Ik heb een aantal keren heel hard op de grond gestampt. Heb je dat gevoeld?
Het land is geweldig. Als ik het probeer te vergelijken met een ander land dan lukt dat niet. Christchurch ligt aan de grote oceaan (niet zo zout als de Noordzee). Het is de vlakste stad van New Zealand, maar je vindt overal heuvels. De heuvels zijn wat dor, maar de zomer is hier dan ook nog niet geëindigd. Over een paar maanden is alles groen. En natuurlijk heb ik al heel wat schapen gezien. Ze groeien hier net als de koeien in Nederland. Je hebt hier een aantal rivieren, maar deze zijn niet meer dan een brede beek. Als je erdoor heen loopt komt het water hooguit tot aan je knieën. Dit is wat ik gisteren gedaan heb: heerlijk genoten van de nazomer. Vanuit de heuvels heb ik gisteravond over de stad gekeken. Allemaal die lichtjes zijn indrukwekkend. Er wonen driehonderdduizend mensen in deze stad. De huizen zijn compleet anders dan in Nederland. In de stad zelf is veel van hout met een golfplaten dak. De stad maakt een rommelige indruk. In de heuvels aan de rand van de stad bouwen ze moderne huizen. Je mag alles bouwen en dat doen ze dan ook en in alle kleuren van de regenboog. Vandaag worden in de stad de nationale helden van dit moment ingehaald. New Zealand heeft afgelopen weekend (ik geloof voor de tweede keer) de world cup gewonnen met iets met zeilen. Dat is hier echt het onderwerp van de dag. Vanmiddag gaan we daar naar kijken.
De vlucht was lang. Heel lang. Ik ben eerst met KLM naar London Heathrow gevlogen. In het vliegtuig realiseerde ik me dat ik nu echt onderweg was en dat was wel beangstigend. Maar na een half uur was alles weer oké. Naast me zat een Mark, die voor het weekend in Amsterdam was. Ai praktest mai inglies e bit. Hij vond het heel interessant dat ik voor een half jaar naar New Zealand ging. In Heathrow stond mijn vliegtuig naar Seoul al klaar. Korean Air is een goede maatschappij. In het vliegtuig zaten behalve 6 andere Europeanen en drie Russen alleen maar Koreanen. Naast mij was een plek vrij dus kon ik daar mijn handbagage kwijt. Het eten was goed en ze hebben verschillende films gedraaid. Slapen in een vliegtuig gaat compleet niet. Elk half uur werd ik wakker. Vlak voor aankomst in Seoul werd ik misselijk en heb ik sindsdien niet meer gegeten. Ik ben dus weer een paar kilo afgevallen (waar zo'n vliegreis wel niet goed voor is). In Seoul heb ik anderhalf uur moeten slapen voordat ik aan boord kon. Nu zat er een Rus naast me die me elke keer uit mijn slaap haalde. Ze had niet genoeg aan haar eigen stoel en lag constant boven op me. Ik heb echt de uren zitten tellen totdat zij in Auckland - New Zealand uit zou stappen. Daarnaast zat een Duitse jongen. Allebei erg uitgelaten over het feit dat we aan de andere kant van de wereld waren (en in de zomer!), hebben we ons in Auckland op het vliegveld heel erg toeristisch gedragen. Ook hij vloog verder naar Christchurch. We gaan contact houden, zodat we eventueel later samen kunnen rondtrekken. Op het vliegveld stonden mijn oom, tante en René (mijn neef). Gelukkig herkende ik ze direct. Overdag valt de jetlag wel mee. Alleen 's avonds rond een uur of acht stort ik compleet in. Binnen een week zal dat wel over zijn.
Mijn familie is great. Ze zijn erg makkelijk en willen me veel laten zien. Mijn neefje Andrew lijkt een beetje verlegen. Ik heb nog weinig met heb gesproken, maar hij is er ook erg weinig. Mijn Engels wordt heel langzaam een beetje beter. Maar als een New Zealander met een goed accent een beetje te snel spreekt moet ik iets harder mijn best doen om hem te verstaan. Volgende week ga ik op zoek naar iemand die mijn Engels kan verbeteren.
So far, so good!
Gr. Nathalie.
*************
One day I flew away...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
