Al bijna routine

Christchurch, New Zealand - bewolkt, 17 graden

Kia Ora!

Vandaag is een speciale dag. Het SSt...; Studenten Steunpunt bestaat vijf jaar!!! Daar ga ik dadelijk lekker een wafel op eten (met wat ijs, slagroom en een aardbei)!

Er gebeurt hier op het moment niet zo veel, dus dit zal waarschijnlijk een niet al te lang bericht worden. De weken beginnen een vast patroon te krijgen: elke werkdag naar Engelse les, woensdag en vrijdag zwemmen, vrijdagavond stappen, zaterdag met René ‘iets’ doen en zondag met mijn oom en tante ‘ergens’ naar toe. Maar het is echt niet zo saai als dat ik het nu laat klinken. Het weer is nog altijd goed. Ik zit veel in de tuin te lezen of te leren.

Vrijdagavond zijn we weer heel erg vroeg van huis weggegaan. Het was net half 5! Ik hoor dan meestal vijf minuten van tevoren dat we weggaan en dan moet ik me nog omkleden en nog eten. Waarom niet half 10, ofzo? We gaan dan bij een van de vrienden indrinken en tegen een uur of 6 naar een bar. Tegen negen uur hebben we dan honger en dan blijkt de keuken dicht te zijn. We gaan dan terug naar het huis van één van de jongens en laten pizza’s komen. Tegen 11 uur is de helft moe en gaat naar huis. Wat dan? Gelukkig had hij ook internet en zaten er mensen in Nederland achter de computer!!! Maria en Anne-Marie: ik vond het echt gaaf weer met jullie te 'spreken'. Moeten we absoluut vaker doen!

Zondag zijn we naar een plaatsje in de buurt van Christchurch geweest dat Akuroa heet. De naam zal je nu niks zeggen, maar mocht je ooit naar New Zealand komen, dan moet je hier zeker langsgaan. Het ligt in een hele mooie baai. Vroeger was het van de Fransen. Hetgeen dat daar nu nog aan herinnert zijn de Franse straatnamen. Het dorpje is gebouwd in een heuvel direct aan de baai. Gisteren was er veel zon, geen wind, veel vissersbootjes, dolfijnen en een pinguïn. We zijn met een boot de baai uitgevaren en een klein stukje de grote oceaan op. Ik heb geprobeerd foto’s te maken van de dolfijnen, maar ik ben bang dat ik alleen maar water heb gefotografeerd. Ze zijn zo snel, maar wel heel erg lief. Toen kwam er een noodsignaal van een zeilboot een stukje uit de baai. Ik kan me voorstellen dat het behoorlijk gênant voor hen moet zijn geweest, dat de boot die hen kwam redden een boot vol met toeristen was...

Fietsen in New Zealand is ook een ervaring, al dat link(s)e gedoe. Ik zou willen zeggen: probeer het eens in Nederland, maar aan de andere kant: misschien toch ook maar niet. Het verschil met Nederland is dat wanneer ik hier aan de verkeerde kant van de weg fiets, iedereen dat doet! Maar fiets ik aan de goede kant van de weg dan beginnen ze allemaal heel vriendelijk te wuiven en te claxoneren. Aardig toch! Ik ben zo populair in het verkeer. Gelukkig hebben ze nadat ze de regels ingewikkelder gemaakt hebben iedereen verplicht om met een helm op te fietsen. Zo gebeuren meer ongelukken, maar minder ernstige. Verder heb ik ontdenkt dat als je probeert een bus aan te houden terwijl je aan de verkeerde kant van de weg staat, dit toch werk.

En zo werd dit toch nog een lange bericht...

Tot mails !

Nathalie Bock.
*************
One day I flew away...