Ook nog een beetje Panama

Poas Vulcan, Costa Rica - regen en mist, 15 graden

Hola!

Wanneer de lucht vreemd smaakt, breek dan de duik af. In theorie is dit een regel bij het duiken. Eke en ik zijn in Bocas del Toro, Panama. We zijn tien minuten onder water wanneer ik me echt begin te storen aan de rubberachtige smaak van mijn mondstuk. Ik geef een lijtje aan Eke waarop ik hem vraag of hij hier ook last van heeft. "Een beetje" schrijft hij terug. Hij denkt dat het wellicht zeep of desinfecteermiddel in de flessen kan zijn. Ik ben het met hem eens. Op alle flessen staat met markeerstift 'clean' geschreven, alsof iemand ze recent schoongemaakt heeft. Het is een ondiepe, eenvoudige duik. Ik voel me prima; niets vreemd. We duiken door.
Na veertig minuten merk ik dat ik me afwezig voel. Mijn gedachten gaan traag en ik weet eigenlijk niet precies wat ik aan het doen ben. Ik weet wel dat dit niet klopt. Ik geef Eke aan dat ik naar boven wil en laat me door hem naar de oppervlakte begeleiden. Na een paar minuten aan de oppervlakte voel ik me geschrokken, maar wel weer helder. Wanneer de lucht vreemd smaakt, breek dan de duik af. Dit is onze les voor de volgende keer.

Onze volgende stop na Bahia Drake zou het hoog gebergte van Chirripo zijn. Maar na een aantal langdurige tropische stortbuien vonden we dit geen verstandige optie meer. Als alternatief zouden we nu gaan duiken in de Caribische oceaan, aan de andere kant van het land. Op een of andere manier is dit toch (onbedoeld) weer een duikvakantie geworden. De snelste manier om daar te komen is via Panama. We hebben 's ochtends om vier uur de bus genomen en arriveerde laat in de middag in het Panamese Bocas del Toro. Hier hebben we een paar dagen gedoken (mooi, maar niet spectaculair), waarna we weer de grens overgestoken zijn naar Costa Rica. In Puerto Viejo de Talamanca wilden we ook nog een paar dagen duiken, maar wind en regen heeft ons droog gehouden.

Op dit moment zitten we op de Poas vulkaan. Hier hebben we vannacht in een lodge geslapen, zodat we vanochtend vroeg, voordat het dicht zou trekken met mist en wolken, de
krater konden bekijken.

Onze tassen zijn weer gepakt. Zo meteen vertrekken we terug naar Grecia voor onze allerlaatste nacht in Costa Rica. Morgenvroeg vertrekt ons vliegtuig terug naar huis. Ik ben bang dat van ons verwacht wordt dat we hier dan in zullen zitten. We zullen onze best doen.

Tot gauw! (Foto's komen overmorgen op facebook)

Pura vida! Nathalie.

*************
...and dance like no-one is watching...