Crazy busjourney
Door: Nathalie Bock
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
15 December 2004 | Vietnam, Hanoi
Hanoi - Vietnam, bewolkt 25 graden
Chao!
Laos was te koud voor mij! Overdag was het prima. Ik heb zelfs in de zon mijn gezicht verbrand in een poging warm te blijven. De nachten waren rond de tien graden – ook in huis en dat was niet aangenaam, aangezien al mijn warm gerei nog in Bangkok ligt. Samen met iedereen rond een kommetje met smeulende kooltjes heeft toch wel wat. Gisteren ben ik de grens met Vietnam overgestoken en vanochtend aangekomen in Hanoi. Deze stad ligt dan wel noordelijker, maar tevens dicht bij de zee en dus is het hier warmer. Vanuit hier ga ik weer naar het zuiden en kom ik vanzelf weer in de tropische temperaturen terecht (en op de mooie stranden!).
De reis die ik achter de rug heb, zal ik nooit vergeten. Hij was 'interessant'. (Wat in dit geval betekend erg oncomfortabel). Ik zal proberen het te omschrijven:
5.30 uur: de kou wekt me en besluit op te staan om mijn tas in te pakken (wat ik inmiddels binnen 8,5 minuut kan!)
6.00 uur: Chang (Indiër) klopt op mijn deur om te checken of ik wakker ben.
6.30 uur: Chang, Pavol (Slovaak) en ik vinden op het busstation de bus die ons naar de grens zal brengen.
7.00 uur: Bus vertrekt met aan boord alleen ons drieën, Sam (Amerikaan), Mike (Nieuw Zeelander) en Chris (Engelman). Errug comfortabel!
7.01 uur: 1e busstop; 25 Loa stappen in. Bus is vol.
7.04 uur: 15 Lao stappen in. Bus is voller.
7.08 uur: 10 Lao stappen in. Bus is propvol.
7.10 uur: 9 Lao stappen in. Help! Raampje open.
7.30 uur: Zieke passagier doet deur van rijdende bus open en begint te kotsen aan mijn kant van de bus. Raampje dicht. Hij herhaalt dit elke 20 minuten. Ik zit direct achter de deur en dus op een zeer risicovolle plek. Ik bied hem een tabletje aan - hij is blij - maar niet voor langer dan 20 minuten. Toch maar een ander plekje zoeken. Meisje gaat op mijn oude plek zitten, maakt het raampje open en gaat er half uit hangen. Man gaat verder met kotsen…
11.00 uur: bus komt aan bij de grens.
11.30 uur: Laos verlaten (paspoort gestempeld) en we melden ons aan de Vietnamese kant. "Office closed now, you wait here until two o'clock."
14.00 uur: Paspoort afgeven, 500 meter lopen, formulier invullen, 500 meter terug lopen, SARS healthcheck, geld betalen, stempel op formulier, stempel in paspoort, backpack uitgepakt, backpack ingepakt, handbagage uitgepakt, handbagage ingepakt, 500 meter lopen, formulier inleveren...
15.30 uur: klaar! Achterop 6 motoren ( 'taxi' ) gaan we via hele stoffige wegen naar het dorp 25 km verderop. De grensovergang is klein en de weg ernaartoe zijn ze nog aan aan het leggen. Motoren is onze enige optie. Met bagage, zonder helm, zonder een mogelijkheid om je goed vast te houden, met een rotvaart de berg op, berg af, bochten door. Echt eng vond ik het worden toen de zware vrachtwagen achter ons - met duidelijk meer vaart, en toeterend liet weten dat hij voorbij wilde - ons naderde tot op minder dan 2 meter.
15.45 uur: aankomst in Mung Sen. Ik en mijn bagage zijn van top tot teen egaal bruin gekleurd. Stof overal.
16.00 uur: bus naar Vinh (300km).
16.04 uur: bus stopt laat 10 zakken rijst in en 10 minuten later rijden we weer.
16.24 uur: bus stopt en drie man beginnen te sjorren aan een motor om deze op het dak te zetten. 15 minuten later rijden we weer.
16.35 uur: bus stopt en laat 10 zakken rijst in en 15 minuten later rijden we weer. Maar nu hebben we het door. Dit is de 'cargo'bus en nu (nu we betaald hebben) krijgen we te horen dat deze bus 11 uur gaat doen over 300 km...
01.30 uur: We komen de bus tegen die naar Hanoi gaat. We kunnen in 4 uur in Hanoi zijn. We veranderen van bus en maken het ons comfortabel in de 'pasagiers'bus.
01.32 uur: bus stopt, mensen stappen in en alle plaatsen zijn bezet.
01.35 uur: bus stopt en mensen stappen in....
Dit gaat zo door totdat er op bijna elke plek 2 mensen zitten. Na precies 24 hele 'interessante' uren komen we aan in Hanoi.
Hier zitten we met de hele groep in een luxe hotel voor 3 euro 50. Penthouse met 360 graden uitzicht over Hanoi, airco, tv, minibar en zelf te temperatuur van de douche kun je regelen!!!
Laos ben ik dus maar een week geweest. Het land is arm, net als het binnenland van Thailand en Vietnam. Meeste huizen zijn hutjes, soms geen elektriciteit of stromend water. Wel allemaal lachende mensen die met evenveel bewondering naar mij kijken als ik naar hen. Laos is bovendien tijdens de Vietnam-oorlog zwaar gebombardeerd door de Amerikanen. Overal in het landschap zie je de kratergaten. Indrukwekkend...
Met mij persoonlijk gaat het op dit moment heel erg goed. Ik ben compleet gewend en geniet van elk moment en alles wat hier gebeurd. Ik heb alweer geweldige mensen om me heen en elke dag heb ik meer energie. Tijdens onze afgelopen 24 uur vonden ze me zelfs irritant optimistisch. But hé, what else can you do? Ik weet zeker dat er genoeg mensen zijn die een dagje met me zouden willen ruilen, toch?
Tot mails!
Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Chao!
Laos was te koud voor mij! Overdag was het prima. Ik heb zelfs in de zon mijn gezicht verbrand in een poging warm te blijven. De nachten waren rond de tien graden – ook in huis en dat was niet aangenaam, aangezien al mijn warm gerei nog in Bangkok ligt. Samen met iedereen rond een kommetje met smeulende kooltjes heeft toch wel wat. Gisteren ben ik de grens met Vietnam overgestoken en vanochtend aangekomen in Hanoi. Deze stad ligt dan wel noordelijker, maar tevens dicht bij de zee en dus is het hier warmer. Vanuit hier ga ik weer naar het zuiden en kom ik vanzelf weer in de tropische temperaturen terecht (en op de mooie stranden!).
De reis die ik achter de rug heb, zal ik nooit vergeten. Hij was 'interessant'. (Wat in dit geval betekend erg oncomfortabel). Ik zal proberen het te omschrijven:
5.30 uur: de kou wekt me en besluit op te staan om mijn tas in te pakken (wat ik inmiddels binnen 8,5 minuut kan!)
6.00 uur: Chang (Indiër) klopt op mijn deur om te checken of ik wakker ben.
6.30 uur: Chang, Pavol (Slovaak) en ik vinden op het busstation de bus die ons naar de grens zal brengen.
7.00 uur: Bus vertrekt met aan boord alleen ons drieën, Sam (Amerikaan), Mike (Nieuw Zeelander) en Chris (Engelman). Errug comfortabel!
7.01 uur: 1e busstop; 25 Loa stappen in. Bus is vol.
7.04 uur: 15 Lao stappen in. Bus is voller.
7.08 uur: 10 Lao stappen in. Bus is propvol.
7.10 uur: 9 Lao stappen in. Help! Raampje open.
7.30 uur: Zieke passagier doet deur van rijdende bus open en begint te kotsen aan mijn kant van de bus. Raampje dicht. Hij herhaalt dit elke 20 minuten. Ik zit direct achter de deur en dus op een zeer risicovolle plek. Ik bied hem een tabletje aan - hij is blij - maar niet voor langer dan 20 minuten. Toch maar een ander plekje zoeken. Meisje gaat op mijn oude plek zitten, maakt het raampje open en gaat er half uit hangen. Man gaat verder met kotsen…
11.00 uur: bus komt aan bij de grens.
11.30 uur: Laos verlaten (paspoort gestempeld) en we melden ons aan de Vietnamese kant. "Office closed now, you wait here until two o'clock."
14.00 uur: Paspoort afgeven, 500 meter lopen, formulier invullen, 500 meter terug lopen, SARS healthcheck, geld betalen, stempel op formulier, stempel in paspoort, backpack uitgepakt, backpack ingepakt, handbagage uitgepakt, handbagage ingepakt, 500 meter lopen, formulier inleveren...
15.30 uur: klaar! Achterop 6 motoren ( 'taxi' ) gaan we via hele stoffige wegen naar het dorp 25 km verderop. De grensovergang is klein en de weg ernaartoe zijn ze nog aan aan het leggen. Motoren is onze enige optie. Met bagage, zonder helm, zonder een mogelijkheid om je goed vast te houden, met een rotvaart de berg op, berg af, bochten door. Echt eng vond ik het worden toen de zware vrachtwagen achter ons - met duidelijk meer vaart, en toeterend liet weten dat hij voorbij wilde - ons naderde tot op minder dan 2 meter.
15.45 uur: aankomst in Mung Sen. Ik en mijn bagage zijn van top tot teen egaal bruin gekleurd. Stof overal.
16.00 uur: bus naar Vinh (300km).
16.04 uur: bus stopt laat 10 zakken rijst in en 10 minuten later rijden we weer.
16.24 uur: bus stopt en drie man beginnen te sjorren aan een motor om deze op het dak te zetten. 15 minuten later rijden we weer.
16.35 uur: bus stopt en laat 10 zakken rijst in en 15 minuten later rijden we weer. Maar nu hebben we het door. Dit is de 'cargo'bus en nu (nu we betaald hebben) krijgen we te horen dat deze bus 11 uur gaat doen over 300 km...
01.30 uur: We komen de bus tegen die naar Hanoi gaat. We kunnen in 4 uur in Hanoi zijn. We veranderen van bus en maken het ons comfortabel in de 'pasagiers'bus.
01.32 uur: bus stopt, mensen stappen in en alle plaatsen zijn bezet.
01.35 uur: bus stopt en mensen stappen in....
Dit gaat zo door totdat er op bijna elke plek 2 mensen zitten. Na precies 24 hele 'interessante' uren komen we aan in Hanoi.
Hier zitten we met de hele groep in een luxe hotel voor 3 euro 50. Penthouse met 360 graden uitzicht over Hanoi, airco, tv, minibar en zelf te temperatuur van de douche kun je regelen!!!
Laos ben ik dus maar een week geweest. Het land is arm, net als het binnenland van Thailand en Vietnam. Meeste huizen zijn hutjes, soms geen elektriciteit of stromend water. Wel allemaal lachende mensen die met evenveel bewondering naar mij kijken als ik naar hen. Laos is bovendien tijdens de Vietnam-oorlog zwaar gebombardeerd door de Amerikanen. Overal in het landschap zie je de kratergaten. Indrukwekkend...
Met mij persoonlijk gaat het op dit moment heel erg goed. Ik ben compleet gewend en geniet van elk moment en alles wat hier gebeurd. Ik heb alweer geweldige mensen om me heen en elke dag heb ik meer energie. Tijdens onze afgelopen 24 uur vonden ze me zelfs irritant optimistisch. But hé, what else can you do? Ik weet zeker dat er genoeg mensen zijn die een dagje met me zouden willen ruilen, toch?
Tot mails!
Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
