Herenigd met mijn ouders

Auckland, New Zealand - verbrande neus, 28 graden.

Kia Ora!

And here I go again on my own... Zojuist heb ik op het vliegveld afscheid genomen van mijn ouders. (Ja hoor, met een klein traantje...). Ze zitten nu in de lucht op weg naar Hong Kong en komen zaterdag ochtend aan op Schiphol. Als je alleen reist kom je zoveel mensen tegen en neem je van evenveel mensen weer afscheid. Dit went niet! Elke keer weer opnieuw de twijfel of ik wel weer leuke mensen tegen ga komen en dat blijkt dan toch altijd wel weer zo te zijn!! Over een uur heb ik weer afgesproken met Chris (in mijn vorige mailtje aangeduid als 'held').

De afgelopen twee weken met mijn ouders waren geweldig. Het is zo vertrouwd. Alleen als je praat over 'wat-deed-jij-met-sinterklaas / kerst' heb je door dat je elkaar echt al een tijd niet hebt gezien. Ik ben hun gids geweest op het Noorder Eiland. Ik heb hun laten zien, wat ik vijf jaar geleden al heb beleefd. Gaaf om te zien dat zij net onder de indruk waren als dat ik was toen ik het voor het eerst zag. Ik heb hun meegenomen naar Taupo, om daar kennis te maken met de stoom die hier overal uit de grond komt. Vanhieruit hebben we tussen de vulkanen doorgelopen in de Tongariro Crossing. Dit is New Zealands mooiste wandeling die je binnen 1 dag kan lopen. Alleen vind ik het woord wandeling hier niet goed. Het is geen wandeling. Het is een hike. Je loopt constant heel erg ver van de bewoonde wereld en ik heb lang getwijfeld of ik mijn ouders deze hike aan zou moeten doen. Tijdens de hike hebben zij hier geloof ik ook wel eens aan getwijfeld, maar het uitzicht en de ervaring van de vulkanen zijn onbetaalbaar. Well done, folks!!

In Rotorua hebben we gedoken in de Maori cultuur en aan de rand gestaan van kokende modder poelen, geijsers en andere schitterende verschijnselen. Schaapjes, kiwi's (in alle verschijningsvormen), bungy's (en wat ze nog meer uitgevonden hebben) hebben ook allemaal de revue gepasseerd. Hierna heb ik ze meegenomen naar het Whakatane, waar ik net nog was geweest. Whakatane ligt aan het strand en ik overdrijf niet als ik zeg dat mam 2 kilo mooie schelpen in haar koffer heeft zitten... In Auckland hebben we nog een dagje rondgehobbeld. En nu ben je weer helemaal bij.

Alles wat ik 5 jaar geleden al gezien heb, heb ik nu ook weer gezien. Het is tijd om van de toeristische hoofdroute af te dwalen. Ik heb nu een autootje en kan dus gaan en staan waar er maar een weg is. Morgen vertrek ik naar het noorden. Ik ga op weg naar het aller noordelijkste puntje van New Zealand. Van daaruit ga ik naar het meest oostelijke puntje en daarna naar het meest westelijke puntje. Ook denk ik erover om een maand langer in New Zealand te gaan verblijven. Die maand blijf ik dan korter in China. Maar ik moet eerst eventjes kijken of ik mijn New Zealandse visa kan verlengen en hoeveel me dat gaat kosten. Ik heb per slot van rekening net een auto gekocht…

Tot mails (of bels)

Nathalie.

*************
...and dance like no-one is watching...