Geen haast meer
Door: Nathalie Bock
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
10 April 2012 | Costa Rica, San José
Bahia drake, Costa Rica - zon met af een toe een tropische bui, 32 graden
Hola!
We hebben geen haast meer. We zijn gestrand in Bahia Drake en hier voelen we ons thuis. We hebben een eenvoudig hutje van hout, een golfplaten dak en gaas wat dient als raam. De douche is koud, het bed is doorgezakt en af en toe valt de electiciteit uit. Maar dat uitzicht... Honderd meter boven de baai, kijken we tussen de palmbomen door naar de zon die in de zee zakt. Grote ara´s vliegen in een groep van twintig vogels luid schreeuwend over. Een eekhoorn steelt een kokosnoot. De hangmatten liggen lekker en het eten is goed. We zijn thuis.
Drie en een halve week door Costa Rica is veel te weinig. De afgelopen week hebben we in een hoog tempo het noorden bekeken. Het regenwoud van Monteverde was een bijzondere ervaring. Hoogtepunt - in het bijzonder voor Eke - was het vinden van een Quetzal (een vogel die het nationale symbool is van Guatamala, maar die hij tijdens zijn 2 jarig verblijf aldaar nooit in het wild gezien heeft). Na Monteverde hebben we een nachtje geslapen tussen de hippies en de surfdudes aan het strand van Dominical. Een speedboot bracht ons de volgende ochtend naar onze huidige locatie: Bahia drake aan de pacifische kust, aan de rand van het nationale park Corcovado. Dit is wederom een tropisch regenwoud. Gisteren zijn we weer op de rug van een paard geklommen en zijn we met een gids, een veulentje en een hond het binnenland in getrokken. Paardrijden is een nieuwe hobby aan het worden. Het is me alleen nog niet gelukt om galopperend over het strand het paard uit de bosjes te houden. Misschien is een paar lessen toch een goed idee.
Bahia drake heeft nog een atractie: voor de kust ligt een eiland waar we vandaag voor de tweede keer gedoken hebben. Het eiland is een biologisch reservaat, waar geen bezoekers en slechts een zeer beperkt aantal duikers wordt toegelaten. Hierdoor hebben we vandaag heel veel vis gezien, waaronder de majestieuse manta roggen, een aantal wittip rifhaaien en tientallen gigantische pijlstaartroggen. Ondanks het slechte zicht hebben we heerlijk gedoken. Dit smaakt naar meer!
Het lijkt erop dat de regentijd een maand te vroeg begonnen is. Met regelmaat valt er een enorme hoosbui. Dit is niet erg wanneer dit ´s nachts gebeurt of wanneer we ergens zitten te eten. De buien zijn kort en horen erbij. Vervelender wordt het wanneer de hoosbui losbarst wanneer je met al je bepakking in een niet-al-te-overdekte speedboot zit. Dan wordt je nat. Echt nat. Vervelend is de regen ook wanneer dit gaat betekenen dat we de Chirripo (3810 m) niet kunnen beklimmen. Hier moeten we ons even goed over laten informeren, zodat we niet op hoogte vast komen te zitten in de regen en de kou. Ik hoop op nog een paar mooie dagen.
Pasen (Semana Santa) is voorbij. We hebben er een beetje van meegekregen. Op donderdag waren in de supermarkten alle alcohol schappen afgeplakt met zwart plastic. Zelfs de spiritus was achter plastic verdwenen! De kerkjes waren vol en beelden werden in kleine optochtjes over straat gedragen. Verder was het druk op de stranden. Overal stonden kampeertentjes van Tica´s (Costa Ricanen) die een paar daagjes vrij hadden.
Foto's volgen (nog steeds) binnenkort. Op dit moment maken we even geen foto´s waar we zelf op staan. Zodra de pijn verdwenen is, willen we niet meer herinnerd worden aan ons kreeftrode uiterlijk...
Pura vida! Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Hola!
We hebben geen haast meer. We zijn gestrand in Bahia Drake en hier voelen we ons thuis. We hebben een eenvoudig hutje van hout, een golfplaten dak en gaas wat dient als raam. De douche is koud, het bed is doorgezakt en af en toe valt de electiciteit uit. Maar dat uitzicht... Honderd meter boven de baai, kijken we tussen de palmbomen door naar de zon die in de zee zakt. Grote ara´s vliegen in een groep van twintig vogels luid schreeuwend over. Een eekhoorn steelt een kokosnoot. De hangmatten liggen lekker en het eten is goed. We zijn thuis.
Drie en een halve week door Costa Rica is veel te weinig. De afgelopen week hebben we in een hoog tempo het noorden bekeken. Het regenwoud van Monteverde was een bijzondere ervaring. Hoogtepunt - in het bijzonder voor Eke - was het vinden van een Quetzal (een vogel die het nationale symbool is van Guatamala, maar die hij tijdens zijn 2 jarig verblijf aldaar nooit in het wild gezien heeft). Na Monteverde hebben we een nachtje geslapen tussen de hippies en de surfdudes aan het strand van Dominical. Een speedboot bracht ons de volgende ochtend naar onze huidige locatie: Bahia drake aan de pacifische kust, aan de rand van het nationale park Corcovado. Dit is wederom een tropisch regenwoud. Gisteren zijn we weer op de rug van een paard geklommen en zijn we met een gids, een veulentje en een hond het binnenland in getrokken. Paardrijden is een nieuwe hobby aan het worden. Het is me alleen nog niet gelukt om galopperend over het strand het paard uit de bosjes te houden. Misschien is een paar lessen toch een goed idee.
Bahia drake heeft nog een atractie: voor de kust ligt een eiland waar we vandaag voor de tweede keer gedoken hebben. Het eiland is een biologisch reservaat, waar geen bezoekers en slechts een zeer beperkt aantal duikers wordt toegelaten. Hierdoor hebben we vandaag heel veel vis gezien, waaronder de majestieuse manta roggen, een aantal wittip rifhaaien en tientallen gigantische pijlstaartroggen. Ondanks het slechte zicht hebben we heerlijk gedoken. Dit smaakt naar meer!
Het lijkt erop dat de regentijd een maand te vroeg begonnen is. Met regelmaat valt er een enorme hoosbui. Dit is niet erg wanneer dit ´s nachts gebeurt of wanneer we ergens zitten te eten. De buien zijn kort en horen erbij. Vervelender wordt het wanneer de hoosbui losbarst wanneer je met al je bepakking in een niet-al-te-overdekte speedboot zit. Dan wordt je nat. Echt nat. Vervelend is de regen ook wanneer dit gaat betekenen dat we de Chirripo (3810 m) niet kunnen beklimmen. Hier moeten we ons even goed over laten informeren, zodat we niet op hoogte vast komen te zitten in de regen en de kou. Ik hoop op nog een paar mooie dagen.
Pasen (Semana Santa) is voorbij. We hebben er een beetje van meegekregen. Op donderdag waren in de supermarkten alle alcohol schappen afgeplakt met zwart plastic. Zelfs de spiritus was achter plastic verdwenen! De kerkjes waren vol en beelden werden in kleine optochtjes over straat gedragen. Verder was het druk op de stranden. Overal stonden kampeertentjes van Tica´s (Costa Ricanen) die een paar daagjes vrij hadden.
Foto's volgen (nog steeds) binnenkort. Op dit moment maken we even geen foto´s waar we zelf op staan. Zodra de pijn verdwenen is, willen we niet meer herinnerd worden aan ons kreeftrode uiterlijk...
Pura vida! Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
