Ontkennen niet meer mogelijk

Christchurch, New Zealand - licht bewolkt, 17 graden

Kia Ora!

Alles goed in Nederland? Hier in New Zealand gaat het op dit moment net wat minder goed. Dat ik nog hard ontkende in de vorige mail, lukt nu niet meer. Ik heb last van heimwee. Al enkele weken voel ik me erg gestresst en de joy is een beetje weg. Vrijdag ben ik naar de borrel geweest ter ere van onze koningin bij het Nederlandse consulaat. Dat was zo ongelofelijk saai. Echt niks te beleven. Daarna zijn we naar een backpackershostel geweest. Ik heb daar misschien een beetje veel gedronken en ben toen twee dagen ziek geweest. Het feest van zaterdag ging dus niet door voor mij. Ik heb vanaf dinsdag alleen maar kunnen huilen. Mijn oom en tante zijn heel lief voor me. Lange strandwandelingen voor de afleiding enzo. Ze zeggen dat iedereen die tot nog toe bij hun is geweest hetzelfde heeft doorgemaakt. Het schijnt dus heel gewoon te zijn; ik was er alleen niet zo op voorbereid. Ik verwachtte dat de eerste weken het moeilijkst zouden zijn. Maar deze waren eigenlijk heel erg makkelijk. Ik denk dat ik op dit moment te weinig mensen zie en bovendien is er momenteel geen enkele uitdaging waar ik me aan vast kan houden. Deze week heb ik geen les en ik ben hard mijn hersenen aan het pijnigen om creatief de dag door te komen. Gisteravond heb ik een tijdje gechat met vriendinnen en dat heeft me erg goed gedaan. Ik besef dat mijn mails steeds een beetje negatiever worden. Maar dat hier verandering in gaat komen beloof ik voornamelijk mezelf.

Beter nieuws dus: In mijn poging om in contact te komen met andere mensen, had ik gisteren een gesprek met een vrouw van een café. Het was een leuk gesprek en blijkbaar vond zij dat ook. In het weekend gaat ze naar Blenheim, zeshonderd kilometer noordelijker. Ze gaat daar familie opzoeken en ze vroeg of ik mee wilde gaan. NATUURLIJK, WIL IK DAT!!! Nieuwe mensen, nieuwe omgeving. Ze belt me vanavond op om me te laten weten of het doorgaat. We vertrekken dan vrijdag in de middag en komen zondag weer terug. We moeten ook nog ergens haar zoon van het vliegveld ophalen, of zoiets. Ik hoop dat ze zich niet bedenkt. Een ander iets: in Blenheim verblijft Taron, die Duitse jongen die ik in het vliegtuig heb ontmoet. E-mailcontact loopt nog steeds niet helemaal lekker, dus hoop ik een poging te kunnen doen om hem op te zoeken.

Nog beter nieuws: Ik heb een reis geboekt naar Australië. Ik vertrek 4 juni vanuit Christchurch en vlieg dan naar Melbourne. Van daaruit neem ik de bus naar Sydney, ongeveer 12 uur en 1000 kilometer noordelijker. Daar blijf ik een week en neem dan de bus naar Brisbaine, ongeveer 16 uur en meer dan 1000 km noordelijker. Na een week, op 24 juni neem ik het vliegtuig terug naar Christchurch.

Ik was van plan om in juli door New Zealand te trekken, maar ik zit er nu sterk over na te denken om dat veel eerder, in mei dus, te gaan doen. Maar hier ga ik na het weekend over denken.

Tot mails!

Gr. Nathalie.

Allerlaatste opdate: Ik heb net met die vrouw van het café gesproken. Ik ben heel erg welkom!!! Als het weer goed is gaan we zaterdag zeilen in een erg mooi gebied. Ze gaan me dus ook nog vermaken.

******
One day I flew away...