De 'R' in Rio staat voor regen

Ergens halverwege tussen Rio de Janeiro en Curitiba, Brazilië - Regen, 23 graden

Bom dia!

Misschien toch wel handig zo'n iPad... Op dit moment zitten we in de bus. Tien uur geleden zijn we vertrokken uit Rio de Janeiro; over vijf uur arriveren we Curitiba, 800km zuidelijker dan vanochtend. Hier gaan we een paar nachten blijven voordat we weer een lange busreis hebben naar de Iguazu watervallen. Dit is tevens het punt waar we de grens over gaan naar Uruguay of naar Argentinië, of misschien wel beide, dat weten we nog niet.

Rio was 'interessant' om te bezoeken, maar ik ben blij dat we nu verder trekken. De stad heeft ons niet kunnen overtuigen. Eke denkt dat dit aan het weer ligt. Sinds onze aankomst is het maar zelden droog geweest, laat staan zonnig. De regen houdt de mensen binnen en de samba-vibe is dan in geen stranden of boulevards te bekennen. Dat het anders kan, zagen we zondag middag, toen de zon even een paar uur ging schijnen. Direct liepen de stranden vol en klonk er muziek. Wat mij erg tegenstond was de constante dreiging van zakkenrollers en de grote kans om per ongeluk een van de vele favela's (sloppenwijken) in te lopen. Ik voelde me beperkt in waar we konden gaan en zeker niet relaxed. Even zelfstandig een buurtje (of zelfs een straatje) om te kijken wat er speelt, is nog steeds geen slimme optie. Voorafgaand aan het WK (2014) en de Olympische Spelen (2016) heeft Rio nog veel werk te verzetten.

Geen hoogtepunten dan? Natuurlijk wel!! Geen Mojito op het strand, maar wel een heerlijke kan warme chocomelk met koekjes aan de voet van het Christus beeld! We zijn nog niet verbrand en hebben uitgebreid de tijd genomen om bij te slapen. Het glas is half vol ;-) Natuurlijk zijn we ook gaan duiken, iets ten noorden van Rio. Leuke ervaring! Het was vergelijkbaar met duiken in de Middellandse zee, maar dan wel met tropische vissen. Verder hebben we onder begeleiding een van de betere favela's bezocht. Volgens de gids wonen hier driehonderd duizend mensen op zes vierkante kilometer. Ook vertelde hij ons dat de mensen hier niet de behoefte hebben om elders een bestaan op te bouwen. Voorzieningen zijn gratis, belasting betalen doen ze niet en alles is binnen handbereik. Zowel Eke als ik twijfelen aan dit verhaal. Misschien een kwestie van ontkenning, misschien is de realiteit verloren gegaan in de vertaling.

Eerste poging tot zakkenrollen heeft Eke met glans doorstaan. Ja, wij hebben ons voorbereid en kennen een paar van jullie trucjes! Het gig als volg: zodra Eke de bank uitkomt, wijst een behulpzame man naar de schoen van Eke. "Dogshit" zegt hij en hij wil wel even helpen om het er af te halen. Er zit dan inderdaad een bruine derrie op Eke's schoen. De foute reactie zou zijn: deze man zijn gang laten en terwijl jij je concentreert op je schoen, haalt een tweede persoon je tas leeg. Eke weet dit, bedankt de man en loopt in ferme pas door. Een klein stukje verder ziet Eke de tweede man staan. In het hostel blijkt de bruine derrie inderdaad geen 'dogshit', maar een vieze vettige substantie. De schoen is nu weer schoon en onze spullen nog steeds van ons. Althans deze keer, want dit zal nog vaker gaan gebeuren. We zijn voorbereid!

Nog een bizarre gebeurtenis is de moord op de kunstenaar, de heer Selarón, die verantwoordelijk is voor de trap van Selarón (google eens op Escadarin de Selarón). Deze betegelde trap is een belangrijke toeristische attractie geworden, waaraan de kunstenaar nog dagelijks werkte, totdat hij drie dagen geleden bij diezelfde trap dood aangetroffen is. Dit is één dag voorafgaand aan dat wij de trap bezocht hebben.

Inmiddels zijn we weer een uurtje dichter bij Curibita en het regent nog steeds. We weten nu dat de 'R' in Rio staat voor regen. Helaas voor ons staat er in Curibita ook een 'R'.

Tot mails, tchau!

Nathalie.

*************
...and dance like no-one is watching...