Ah don't worry - it won't kill you

Magnetic Island, Australia - wisselvallig, 27 graden

G'day Mate!

Na een hele maand in Cairns (en Nederland) werd het hoog tijd weer weg te gaan. Ik heb de bus naar het zuiden genomen en zit nu op een schitterend eiland voor de kust bij Townsville. Nu ik weer per bus reis in plaats van met de auto, sta ik versteld van het gewicht van mijn rugzak. Ongelofelijk hoeveel troep dat ik verzameld heb!

Ik heb mijn duikbrevet gehaald! En, wauw, wat een wereld daar beneden!! Ik ben weer eens helemaal verliefd en grijp elke duikkans die voorbij komt. Ik heb Nemo gevonden en achter de schildpadden aangezwommen. Ik heb een rifrog gezien en gezwommen met kleine visjes, gele visjes, grote vissen, joekels van vissen, papegaaivissen, blauwe vissen, veel vissen, nog meer vissen, vlindervissen, zebravissen, chocolade dipvissen, oranje vissen, groene vissen, etc., etc., etc. De enige vis die mist op het lijstje is de haai. Ik heb onderwater een rolletje volgeschoten en ik hoop dat die foto's een beetje gelukt zijn.

15 Meter voor de kust van Magnetic Island begint het rif en je kunt hier dus geweldig snorkelen. Samen met Becky (Engelse) heb ik gisteren uren naar koraal en visjes gekeken. Op de zwem terug naar het strand voelde ik plots iets prikken in mijn arm. Ik heb me omgedraaid om Becky te waarschuwen en in die poging raakte wat-het-ook-was mijn been. Bovendien kwam de waarschuwing voor Becky te laat. Ook zij had rode striemen over haar pols. "Oh, HELP! Was dat een kwal?!!" Hier in het water leeft de 'boxjellyfish' (kubuskwal). Een steek van deze beesten resulteert in een niet te omschrijven pijn en dood binnen het uur. En dus waren we een beetje ongerust. Wanneer je dit leest realiseer je je dat niet gestorven zijn. We hebben een lift gekregen naar de eerste hulp en gelukkig lachte niemand ons uit toen bleek dat we gebeten waren door zeeluis.

Sommige Australiërs zijn echt top en het is ongelofelijk wat ze soms voor je doen. In de Outback ontmoette ik een dertienjarig meisje en later ook haar vader. Zij woonden 7 jaar lang in Amsterdam en vinden Nederland en Nederlanders geweldig. Zij sprak vijf zinnen Nederlands en ik heb haar twee meer geleerd. Hij zorgde ervoor dat ik via zijn bedrijf een dag mee kon varen en weer kon duiken in het Grote Barrière Rif.

Overmorgen stap ik op een zeilboot en vaar ik naar de Whitsunday Islands - tropische eilanden; witte stranden en natuurlijk ga ik weer duiken!

Groeten van Down Under-the-surface!
Nathalie.

*************
...and dance like no-one is watching...