Zuipen aan de oostkust
Door: Nathalie Bock
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
20 Augustus 2005 | Australië, Noosa Heads
Noosa, Australia - top strandweer, 25 graden
G'day Mate!
Ik ben in Noosa, 34 bus-uren ten zuiden van Cairns. Nog twee busuren te gaan tot Brisbane. Daar stap ik over tien dagen op het vliegtuig en begin ik aan het China-avontuur. Ik kijk er steeds meer naar uit. Na zeven maanden van Westerse landen ben ik nu weer toe aan een uitdaging. Herinner me hieraan in het geval dat je over een maand een e-mail van me krijgt waarin ik schrijf hoe moeizaam het allemaal gaat! Ik heb anderhalve maand de tijd om van Hong Kong naar Peking te reizen. Op 18 oktober stap ik op de trein en ga via Mongolia en Irkutzk naar Moskou. In Moskou blijf ik een paar dagen en dan vlieg ik naar... eh... naar huis... wow...
Anyway, Noosa is een paradijs voor surfers: veel strand, veel wind, veel golven, veel toeristen en niet alleen backpackers. De backpackers hier aan de oostkust van Australia hebben een zeer slechte reputatie. Vooral de Engelse (en dat is ongeveer 75%) zuipen zich klem en breken de boel af. Het stoort me enorm. 's Nachts wordt je tien keer wakker door muziek, geschreeuw en het licht dat aan en uit gaat. In de hostels moet je een behoorlijke borg betalen om ervoor te zorgen dat servies, bestek en dekens niet verdwijnen en Australiërs die veel met backpackers te maken hebben zijn een heel stuk minder vriendelijk en behulpzaam dan Australiërs elders zijn. Er is een enorme druk om te drinken en drink je niet zonder goed excuus dan is dat bizar. Ik kan niet wachten om de oostkust te verlaten. Godzijdank voor de uitzonderingen: de groep van de duikcursus, de passagiers op de zeilboot en de mensen van Magnetic Island waren geweldig.
Ik wil niet zeuren, de natuur hier maakt alles goed. Ik ben in een paar dagen weer bruin geworden op het strand van Agnes Water. Mijn verjaardag is rustig voorbij gegaan (bedankt voor alle e-mail!!!) en daarna ben ik naar Fraser Island gegaan. De meest betaalbare manier om Fraser Island te bezoeken is in een groep. Er zijn organisaties die deze groepen samenstellen. Met tien personen krijg je een 4WD Landcruiser en kampeeruitrusting voor twee overnachtingen. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en bevat meer zand dan de Sahara woestijn. De zandduinen zijn enorm en al na een paar uur zit het zand in alles wat je bij je hebt, inclusief je boterham. De riviertjes en de meertjes zijn kraakhelder, azuurblauw en heerlijk verfrissend. De oceaan zit vol met hongerige haaien en een groep walvissen aan de horizon. Met pijn, moeite en wat stress hebben we in de drie dagen een klein aantal van de hoogtepunten gezien. Een aantal van onze groep vond uitslapen en in het café zitten een zinvolle tijdsbesteding. Zoals ik al eerder schreef ben ik niet onder de indruk van het drankgedrag van sommigen. Met de Fraser Island groep had ik een beetje pech. Op de laatste dag ben ik in mijn eentje een flink stuk gaan lopen om een meertje te zien. In mijn eentje in de woestijn had ik het opeens enorm naar mijn zin. Terug in het bos herinnerde ik me het advies om altijd in kleine groepen te lopen. Dit in verband met de grote populatie dingo's (wilde honden) die op het eiland leeft. Gelukkig zag ik er geen.
De groeten van Down Under,
Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
G'day Mate!
Ik ben in Noosa, 34 bus-uren ten zuiden van Cairns. Nog twee busuren te gaan tot Brisbane. Daar stap ik over tien dagen op het vliegtuig en begin ik aan het China-avontuur. Ik kijk er steeds meer naar uit. Na zeven maanden van Westerse landen ben ik nu weer toe aan een uitdaging. Herinner me hieraan in het geval dat je over een maand een e-mail van me krijgt waarin ik schrijf hoe moeizaam het allemaal gaat! Ik heb anderhalve maand de tijd om van Hong Kong naar Peking te reizen. Op 18 oktober stap ik op de trein en ga via Mongolia en Irkutzk naar Moskou. In Moskou blijf ik een paar dagen en dan vlieg ik naar... eh... naar huis... wow...
Anyway, Noosa is een paradijs voor surfers: veel strand, veel wind, veel golven, veel toeristen en niet alleen backpackers. De backpackers hier aan de oostkust van Australia hebben een zeer slechte reputatie. Vooral de Engelse (en dat is ongeveer 75%) zuipen zich klem en breken de boel af. Het stoort me enorm. 's Nachts wordt je tien keer wakker door muziek, geschreeuw en het licht dat aan en uit gaat. In de hostels moet je een behoorlijke borg betalen om ervoor te zorgen dat servies, bestek en dekens niet verdwijnen en Australiërs die veel met backpackers te maken hebben zijn een heel stuk minder vriendelijk en behulpzaam dan Australiërs elders zijn. Er is een enorme druk om te drinken en drink je niet zonder goed excuus dan is dat bizar. Ik kan niet wachten om de oostkust te verlaten. Godzijdank voor de uitzonderingen: de groep van de duikcursus, de passagiers op de zeilboot en de mensen van Magnetic Island waren geweldig.
Ik wil niet zeuren, de natuur hier maakt alles goed. Ik ben in een paar dagen weer bruin geworden op het strand van Agnes Water. Mijn verjaardag is rustig voorbij gegaan (bedankt voor alle e-mail!!!) en daarna ben ik naar Fraser Island gegaan. De meest betaalbare manier om Fraser Island te bezoeken is in een groep. Er zijn organisaties die deze groepen samenstellen. Met tien personen krijg je een 4WD Landcruiser en kampeeruitrusting voor twee overnachtingen. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en bevat meer zand dan de Sahara woestijn. De zandduinen zijn enorm en al na een paar uur zit het zand in alles wat je bij je hebt, inclusief je boterham. De riviertjes en de meertjes zijn kraakhelder, azuurblauw en heerlijk verfrissend. De oceaan zit vol met hongerige haaien en een groep walvissen aan de horizon. Met pijn, moeite en wat stress hebben we in de drie dagen een klein aantal van de hoogtepunten gezien. Een aantal van onze groep vond uitslapen en in het café zitten een zinvolle tijdsbesteding. Zoals ik al eerder schreef ben ik niet onder de indruk van het drankgedrag van sommigen. Met de Fraser Island groep had ik een beetje pech. Op de laatste dag ben ik in mijn eentje een flink stuk gaan lopen om een meertje te zien. In mijn eentje in de woestijn had ik het opeens enorm naar mijn zin. Terug in het bos herinnerde ik me het advies om altijd in kleine groepen te lopen. Dit in verband met de grote populatie dingo's (wilde honden) die op het eiland leeft. Gelukkig zag ik er geen.
De groeten van Down Under,
Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley