We begrijpen elkaar niet
Door: Nathalie Bock
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
30 September 2005 | China, Beijing
Beijing, China - Vette smog, 25 graden
Nee Hao!
Ik ben nu een week in Peking, maar ik heb nog niet veel gezien. Mijn noodpaspoort bevat inmiddels een Chinees, een Russisch en sinds vandaag ook een Mongools visum. Uiteindelijk was het niet het Chinese, maar het Russische visum dat me de meeste moeite kostte. Ze wilden mijn roze paspoort niet zonder meer accepteren en dus moest ik eerst naar de Nederlandse ambassade. Mijn eigen ambassade was niet te vinden. Volgens mij censureren ze hier zelfs de plattegrond, want ook deze is niet in overeenstemming met de werkelijkheid. Na vier uur rondlopen had ik een legioen Chinezen ontmoet die me niet wilden helpen. En dan bedoel ik echt niet willen. Je laat iemand de Chinese karakters lezen voor "Golland Embassy" en het adres en ze wijzen je direct in de richting waar je vandaan komt. Je gebaart hen dat dat niet kan, want daar heb je het afgelopen uur al alles afgezocht. En dus wijzen ze je nu met dezelfde overtuiging precies de andere kant op. Buitenlander weg: probleem weg. Uiteindelijk vond ik een taxichauffeur die wist waar het was en die bereid was me er naar toe te brengen. Hij startte de meter en nog voordat hij opgetrokken had, remde hij alweer af. Ik was er maar honderd meter vandaan geweest. En natuurlijk moest ik wel betalen. De afzetter.
Ze zijn niet allemaal slecht. Een enkeling is zelfs echt geweldig. De Chinezen en ik, we begrijpen elkaar gewoon niet. We spreken niet dezelfde taal en hun cultuur en gebruiken die snap ik niet. Overal zit vast een reden achter en ik doe in hun ogen vast veel dingen fout. Dit is niet mijn land. Dit is China.
De grootste verzameling aardige Chinezen vind je op zondag heel vroeg in de ochtend in het park. Het park op dit tijdstip is een wereld op zich. Het is er druk en overal klinkt muziek. Het hele park is bezaaid met mensen die fanatiek hun sport beoefenen. Voetbal, badminton, stijldansen, heel veel Tai Chi, Kong Fu, mensen die zingen, mensen die muziek maken, oude mannen die professioneel vliegers oplaten of kunsten vertonen met de diabolo of gewoon een boom omarmen. Je raakt niet uitgekeken. Met twee jongens uit het hostel zijn we in het park gaan trainen met een flinke spierpijn als gevolg.
Nu ga ik verder met shoppen. Ik hoef vanaf hier niet veel meer met mijn bagage te slepen. Alles hier is ongelofelijk goedkoop en heel erg namaak.
Tot gauw!
Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Nee Hao!
Ik ben nu een week in Peking, maar ik heb nog niet veel gezien. Mijn noodpaspoort bevat inmiddels een Chinees, een Russisch en sinds vandaag ook een Mongools visum. Uiteindelijk was het niet het Chinese, maar het Russische visum dat me de meeste moeite kostte. Ze wilden mijn roze paspoort niet zonder meer accepteren en dus moest ik eerst naar de Nederlandse ambassade. Mijn eigen ambassade was niet te vinden. Volgens mij censureren ze hier zelfs de plattegrond, want ook deze is niet in overeenstemming met de werkelijkheid. Na vier uur rondlopen had ik een legioen Chinezen ontmoet die me niet wilden helpen. En dan bedoel ik echt niet willen. Je laat iemand de Chinese karakters lezen voor "Golland Embassy" en het adres en ze wijzen je direct in de richting waar je vandaan komt. Je gebaart hen dat dat niet kan, want daar heb je het afgelopen uur al alles afgezocht. En dus wijzen ze je nu met dezelfde overtuiging precies de andere kant op. Buitenlander weg: probleem weg. Uiteindelijk vond ik een taxichauffeur die wist waar het was en die bereid was me er naar toe te brengen. Hij startte de meter en nog voordat hij opgetrokken had, remde hij alweer af. Ik was er maar honderd meter vandaan geweest. En natuurlijk moest ik wel betalen. De afzetter.
Ze zijn niet allemaal slecht. Een enkeling is zelfs echt geweldig. De Chinezen en ik, we begrijpen elkaar gewoon niet. We spreken niet dezelfde taal en hun cultuur en gebruiken die snap ik niet. Overal zit vast een reden achter en ik doe in hun ogen vast veel dingen fout. Dit is niet mijn land. Dit is China.
De grootste verzameling aardige Chinezen vind je op zondag heel vroeg in de ochtend in het park. Het park op dit tijdstip is een wereld op zich. Het is er druk en overal klinkt muziek. Het hele park is bezaaid met mensen die fanatiek hun sport beoefenen. Voetbal, badminton, stijldansen, heel veel Tai Chi, Kong Fu, mensen die zingen, mensen die muziek maken, oude mannen die professioneel vliegers oplaten of kunsten vertonen met de diabolo of gewoon een boom omarmen. Je raakt niet uitgekeken. Met twee jongens uit het hostel zijn we in het park gaan trainen met een flinke spierpijn als gevolg.
Nu ga ik verder met shoppen. Ik hoef vanaf hier niet veel meer met mijn bagage te slepen. Alles hier is ongelofelijk goedkoop en heel erg namaak.
Tot gauw!
Nathalie.
*************
...and dance like no-one is watching...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
